Odc.15

15.

Obudził mnie Gerard Way śpiewający Teenegers. Chwyciłam telefon i odebrałam.

- Tak?- wyrzuciłam z siebie ocierając ślinę ręką.

- Nikol? O której dzisiaj wylatujesz?- usłyszałam głos Liama. Od razu się podniosłam.

- Za trzy godzinny. – odpowiedziałam.

- To do zobaczenia. – powiedział i się rozłączył. Uśmiechnęłam się do siebie. Myślałam, że Liam już o mnie zapomniał, ale on pamiętał. I ja pamiętałam. Chociaż koniec nocy zlewał mi się w jedną całość.

- Kornela! Wstawaj!- wrzasnęłam do przyjaciółki. Podniosła się, wytarła usta i przeciągnęła ziewając.

- Ale było fajnie, nie? Ciekawe jak się bawił Paweł w Karpaczu? – powiedziała na wstępie.

- Owszem było fajnie, ale..- urwałam.- Mamy niedługo samolot. Trzeba się zbierać i zerwać z przeszłością.

- Już widzę jak ta noc pomaga ci zerwać z przeszłością.- zadrwiła Nela.

- Teraz już ta przeszłość mnie nie boli, a fajnie mieć miłe wspomnienia.

- Które jak słyszałam jeszcze się nie skończyły. – uśmiechnęłam się tajemniczo. Zostało mi jeszcze jedno spotkanie z Liamem.

Przed drzwiami lotniska stał nie tylko Liam, a 4/5 One Direction. Nie było tylko Zayna.

- Nikol! Nie wyjeżdżaj!- krzyknął Louis. Przytulił mnie mocno.

- Nie puszcze.- powiedział.

- Muszę. – odpowiedziałam.

 - A jak byś nie musiała?- zapytała prowokująco Harry.

- Pewnie i tak bym wyjechała. – powiedziałam swobodnie, choć wcale się tak nie czułam. Byłam zestresowana. Bolał mnie brzuch. – Tam mam wszystko. Rodziców, znajomych, szkołę..

- Ważne kiedy się zobaczymy. Kiedy się zobaczymy?- zapytał wesoły jak zawsze Naill. Zawsze pozytywny.

- Wydaje mi się, że nie prędko. Nie będę cię okłamywać. – powiedziałam wyswobadzając się z ramion Louisa. Naill westchnął głęboko.

- Teraz się ruszmy! – powiedziała Nela. – Zaraz mamy odprawę.

Do odlotu zostało pół godziny. Chciałam jeszcze pogadać z Liamem. W końcu nam się udało wyswobodzić spod ostrzału spojrzeń przyjaciół. Stanęliśmy pod wielkimi oknami. Mieliśmy  widok na startujące samoloty.

- Jeżeli chodzi o zeszłą noc, to chciałbym, żebyś wiedziała, że nie żałuję. – odezwał się pierwszy Liam.

- Ja też nie. Żyjmy chwilą. Ale to koniec. – zdeklarowałam.

- Definitywnie. – poparł mnie Liam. - Mam nadzieje, że jeszcze kiedyś się zobaczymy. Chociaż Jak przyjaciele.

- Też mam taką nadzieje. Nie długo zaczynacie trasę, jak będziecie w Polsce to dzwońcie. – Liam się zaśmiał.

- Na pewno. – powiedział.

- Miło było. – szepnęłam. Zaczęło mnie ściskać w środku. W oczach zebrały się łzy. Powstrzymywałam się, ale jedna poleciała mi po policzku. Liam delikatnie ją starł.

- Bądźmy silni. – powiedział i przytulił mnie.

- Na tym polega przyjaźń. - Powiedziałam. Odsunęłam się od Liama i podeszliśmy do reszty.

- Będę za wami tęsknić. – powiedziałam.

- A my za wami. – odparł Harry. Uśmiechnęłam się. Zrobiliśmy grupowego „ miśka”. To już był nas czas i kolejna rozłąka z One Direction. Tym razem jednak przyjemna.

Szkoła zaczęła się następnego dnia. Byłam nie wyspana i zmęczona podróżą, ale jakże szczęśliwa, mimo tego że miałam nie widzieć się z Liamem bardzo długo, albo i nawet dłużej.  Poza tym przed feriami zapowiadała się wspaniała impreza w klubie Oławska Y.

- Mamy już bilety? -  zapytałam w szkole Pawła.

- A nie za dużo byś chciała? Dopiero był sylwester. – zaczął śmieć się Paweł. Szturchnęłam go lekko.

- Ja nigdy nie mam dość. – chłopak pokręcił głową. Paweł był moim kolego z klasy i w sumie przyjacielem od podstawówki. Nie był zbytnio urodziwy. Miał blond włosy, niebieskie oczy i orli nos. Jednak nie narzekał na brak powodzenia, a wręcz przeciwnie. Ja jednak nie patrzyłam na niego jak na chłopaka, bardziej jak na brata.

Po szkole poszliśmy do galerii dominikańskiej. Jak zawsze we troje: Ja, Nela i Paweł.

- Ej, gdzieś tu czeka na mnie mój kumpel. – odezwał się Paweł przy schodach.

- Który? Znamy wszystkich twoich znajomych. – prychnęła Nela.

- Jego nie. Poznaliśmy się w Karpaczu. Chodzi do 15 LO. O jest!- wykrzyknął chłopak i poszedł przywitać się z kolegą. Podeszłyśmy bliżej. Nowy kolega miał ciemne włosy, jasną cerę, pełne usta i piwne oczy. Miał ostre rysy mężczyzny i był bardzo przystojny.

- Cześć. – przywitał się. – Jestem Darek. – pomachałyśmy mu łapkami, a Paweł nas przedstawił.

- Zajmijcie stolik, a ja z Nelą pójdziemy w kolejkę. – odezwał się do nas Paweł.

- Ja pójdę z tobą. – zaproponowałam. – Mam grube, to zapłacę, a Nela mi potem odda.- wytłumaczyłam się by Darek nie pomyślał, ze nie chcę z nim siedzieć. Paweł skinął głową. Czułam, że chce mnie wyswatać.

W kolejce utwierdziłam się tylko, że moje myślenie, nie było błędne.

- Fajny, nie?

- Paweł o co ci chodzi? Zero udawania. – zastrzegłam.

- No .. chciałaś zerwać z przeszłością, nie? A wiem, że jest całkiem w twoim guście.

- Nie powinieneś tego robić. Poza tym odświeżyłam kontakty z Liamem. – pochwaliłam się.

- I co jesteście razem? –zaciekawił się Paweł

- No nie. Nie wiem kiedy się zobaczymy następnym razem. 

- No właśnie.- podsumował mój przyjaciel.

Mogłoby się wydawać, że to koniec..Znowu. Ale nie.!

Mogę wam za to powiedzieć, a właściwie zdradzić, że właśnie dobiłyśmy półmetka.. xd

Dziękuję tym co wytrzymali i życzę wytrwałości w dalszym zagłębianiu się w tą historie..;)

Chciałaby też uprzedzić, że opowieść ta nie skupia się na odcinkach, więc czasem będą one trochę nudniejsze, ale nie mniej ważne. Moje opowiadanie to historia od początku do końca i traktuję ją jako całość. Coś jak czytanie książki tylko po rozdziale  by dawkować dozę przyjemności..xd 

Koniec coraz bliższy!

Dziękuję za komentarze i odwiedziny..!

Grüße und küsse!

H.