sobota, 25 lutego 2012

Odc. 11

Dzisiaj jeszcze mogę to dodaję. Przypuszczam, że następny ukaże się za kilka dni, więc.. 
Enjoy!

11.
Aaa!- wydarłam się jak głupia. Byłam tak szczęśliwa, że nawet jak stałam to podskakiwałam w miejscu. Ubrana w blado różową sukienkę, na obcasach, które wyglądają i nie nadają się do chodzenia, w nienagannej fryzurze, leciałam. Jak ptak przez obłoki tak i ja przez sale pełną ludzi. Leciałam nie przejmując się niczym , liczyła się tylko ta chwila, ten ulotny moment zatopienia się w bezpiecznych ramionach. Poczucie wartościowości. Wiedza, że jestem dla kogoś ważna. To mnie uskrzydlało.
Kłopoty zostawiłam za sobą. Były coraz dalej. Oddalały się. A ja czułam się jak ryba w wodzie. To był mój świat, moje miejsce na ziemi. Tu chciałam być, a los mi tego nie dał.
A te ramiona był już na wyciągnięcie rąk. Wystarczyło sięgnąć.
Tego delikatnego dotyku tak bardzo mi brakowało. Czułam jak kapią  łzy, ale nie wiedziałam czy moje, czy mojej ostoi. Świat się zamknął nam nad głowami. Nawet malarski kunszt nie oddał by radości tej chwili. Powrotu. Bezpieczeństwa. Braterstwa. Jedności. Emocji.
- Kocham cię.! Tak bardzo mi ciebie brakowało.. Nawet sobie nie wyobrażasz. Tak czekałam..- potok słów wylewał się z moich ust bez mojej zgody. Moje emocje pchały się na światło dzienne.
Skąpana w blasku światła jak anioł. Nieważne było, że światło to tylko zwykłe lampy z żarówkami o mocy 60V. Dla mnie to był anielski blask.
- Ja też cię kocham, Nel. Tak bardzo za tobą tęskniłam..- wyszeptała mi do ucha ciemnowłosa dziewczyna. Bardzo ładna. Nic się nie zmieniła. Te same rysy twarz, ten sam podnosząc na duchu uśmiech, taki sam wspierający uścisk. Tylko włosy troszkę krótsze. Wyglądała prześlicznie. Była zarumieniona, zapłakana i szczęśliwa.
- Nikol.. Tak bardzo tego potrzebowałam.. – wyszeptałam łapiąc ją za ręce.
Dziewczyna uśmiechnęła się pokazując swoje białe zęby z wyszczerbioną jedynką.
- Czemu się nie widziałyśmy w Kościele?- zapytałam z wyrzutem.
- Staliśmy z Andreasem w strasznym korku i po prostu się spóźniliśmy. Staliśmy przed kościołem. – wyjaśniła dziewczyna. Wokół nas przepychało się stado ludzi, a my stałyśmy niewzruszone.
- No właśnie! Gdzie Andreas.?- zapytałam. Nikol uśmiechnęła się tajemniczo. Chwilę później podszedł do nas wysoki blondyn z niebieskim oczami. Miał zadarty nieduży nos i wąskie usta. Był raczej szczupły, nie nabity. Nie mógł się pochwalić muskulaturą. Miał niewielkie znamię na szyi. Od razu skojarzyło mi się z Liamem. Chłopak na pierwszy rzut oka nie był podobny do gwiazdora, ale gdy się przyjrzałam mogłam śmiało stwierdzić, że miał bardzo podobny kształt oczu. Tylko kolor inny. Przypatrywałam mu się lekko przekrzywiając głowę. Był uroczy.
- Przepraszam, ze się tak patrzę. Bardzo mi kogoś przypominasz. – powiedziałam do chłopaka. Nikol wzrokiem cisnęła we mnie błyskawice. Rozumiałyśmy się telepatycznie.
- Nic nie szkodzi. Jestem bardzo przeciętnej urody. Dużo chłopaków jest podobnych. – uśmiechnął się ciepło. Był naprawdę bardzo miły. I szczery.
- A właściwie skąd jesteś i  jak się poznaliście? – kontynuowałam ciąg pytań. Musiałam wiedzieć z kim zadaje się moja przyjaciółka.
- Jestem, mogę śmiało rzec pełnoprawnym mieszkańcem Frankfurtu. A poznaliśmy się już na początku pierwszego roku. Studiujemy razem. Jesteśmy ze sobą już rok i mam nadzieję, ze jeszcze długo będziemy.- powiedział łamaną angielszczyzną. Byliśmy w Polsce, ale Andreas znał po polsku tylko kilka słów, a po niemiecku ja mówiłam słabo.
Chłopak przytulił moją promieniejącą przyjaciółkę, której uśmiech poszerzył się jeszcze bardziej. Już po chwili wiedziałam dlaczego.
- Wszędzie cię szukałem..- powiedział do mnie mój partner. Szybo jednak rozszerzył oczy i zamrugał kilka razy. Wiedział, że ona tu będzie, a mimo to wyglądał na zdziwionego.
- Nikol? Matko Nikol.. Pięknie wyglądasz.. – powiedział ściskając ją..
- Ty też Harry. Ty też.. Co tu robisz? Całkowicie się nie spodziewałam..
- Jak to co.. Przyjechałem z Nelą.. – odpowiedział rozkładając ręce.
- Czy ja o czymś nie wiem.. ? Wy.. jesteście.. – jąkała się Nikol machając nam palcem przed nosami.
- Nie, nie. – zaprzeczyłam szybko. – Przyjaźnimy się. Poprosiłam Harrego, żeby mi dotrzymał towarzystwa. To wszystko.
- Cieszę się. – uśmiechnęła się. – Ale nie ma sensu tak gadać.. Jeszcze będzie okazja.. Teraz się bawmy..
I poszliśmy w tany. Tak dawno już razem nie imprezowaliśmy. Nareszcie mogliśmy jak za starych dobrych czasów się razem pobawić, pobyć ze soba. Byłam szczęśliwa.

Wesele Pawła było naprawdę wielką imprezą. Była tu chyba połowa mojego starego liceum. Wyściskałam ich wszystkich. Przypominaliśmy sobie dawne czasy, imprezy. Jednak ogólne zainteresowanie jak zwykle wzbudził Harry. Na szczęście nie zdołał przyćmić pary młodej.
Z Nikol nie mogłyśmy znaleźć Nawet chwili dla siebie. W końcu jednak takowa się pojawiła.
Siedziałyśmy przy stoliku popijając szampana. Dołączył do nas Harry zasiadając po mojej prawicy.
- Gdzie masz Andreasa?- rzucił do przyjaciółki.
- Tańczy z ciotką Pawła. Współczuję, ale nie zamierzam go wybawiać od takiego zaszczytu. Niech ciotka Róża ma trochę radości z życiu. – zaśmiała się Nikol. Harry spojrzał na parkiet patrząc jak Andreas tańczy ze starszą panią.
Uśmiechnął się i odwrócił. Spojrzał na Nikol, a potem wypalił.
- Nikol odwiedź nas. Przyjedź na święta. Choć na trochę.
- Harry, wiesz..- westchnęła moja przyjaciółka
- Wiem, ale wszyscy tęsknimy. Louis, Zayn, Niall… Poza tym Niall jest strasznie obrażony na Nele i trzeba coś z tym zrobić..- powiedział patrząc na mnie. Zmrużyłam oczy.
- Na pewno poradzicie sobie sami.
- Nie. Nikol, no przyjedź. – namawiał ją dalej Harry. – Obiecuję Liama trzymać daleko.
Nikol perliście się zaśmiała.
- No, Nikol.. Niall potrzebuje pomocy.
Coś mnie tknęło, ale za nim zdążyłam cokolwiek powiedzieć odezwała się Nikol
- Dobrze, przyjadę.. – powiedziała. Harry ją uściskał.
- Jesteś wspaniała..
Odchrząknęłam. Podszedł Andreas, który wybawił mnie z tej niezręcznej sytuacji. Musiałam natychmiast porozmawiać z Harrym. Miałam prawo podejrzewać, że mój przyjaciel był nie do końca szczery, zarówno ze mną jak i z Nikol.
- Nie będziemy wam przeszkadzać. Harry pozwól no.

Zaprowadziłam Harrego do Sali obok. Było cicho.
- Czyś ty do reszty zdurniał.? Co ci Niall naopowiadał? Wysłużył się tobą co? Jak mogłeś mi to w ogóle zrobić?-  pytałam Harrego. Byłam wściekła. Całkowicie zepsuł mi wieczór. Dobrze wiedziała, że tu wcale nie chodzi o mój konflikt z Niallem.
- No co? Niall poprosił cię, żebyś zaprosiła Nikol, bo tylko ona może to wszystko jako tako wyciszyć. Opowiedział mi co zrobił i wiedział, ze będę się z nią widzieć. Nie mogłem postąpić inaczej. – tłumaczył się.
- Ty w ogóle nie myślisz!- krzyknęłam. – Wiem o co mnie prosił Niall i nie odmówiłam mu przecież z kaprysu! Nie pomyślałeś o Nikol? Ona nic nie wie. Wy ją po prostu chcecie wykorzystać, żeby Niallowi się upiekło. A co z Nikol? To może zrujnować jej życie. Ona jest teraz szczęśliwa, do cholery jasnej! Czemu chcesz to niszczyć?! To jest przecież twoja przyjaciółka.
- A może wyniknie z tego coś dobrego? Nie denerwuj się Nela. Nic złego na pewno się nie stanie! Poza tym ja martwię się o Nialla, rozumiesz? To, ze Danielle trzyma język za zębami to tylko kwestia czasu. Następnym razem nie uda ci się jej powstrzymać.
Wiedziałam, że Harry ma rację. Byłam w kropce, ale nie chciałam, żeby manipulowali moją przyjaciółką.
- Nic dobrego z tego nie będzie. Zranicie Nikol, a do tego nie mogę dopuścić. Przykro mi Harry. – powiedziałam i zaczełam się wycofywać.
- Nie mogę ci na to pozwolić, Nela. – wyszeptał.  – Poza tym co masz zamiar zrobić? Iść do Nikol i powiedzieć, ze nie może przyjechać, bo..? No właśnie. Bo co? Wiesz, że jak powiesz jej prawdę to przyjedzie, żeby pomóc Niallowi. Nie jesteś w stanie nic zrobić. – powiedział marszcząc brwi. Westchnęłam i obróciłam lekko głowę. Nie chciałam na niego patrzeć.
- Wiesz co, nie wiedziałam, ze taki jesteś! – krzyknęłam. – Uważałam cię za swojego przyjaciela, a zachowujesz się jak nic nie wart gnojek. Gdybym, tylko wiedziała nie poprosiłabym ciebie byś ze mną przyjechał. Gdybym tylko wiedziała…
Wyszłam trzaskając drzwiami, zostawiając za sobą Harrego. Nie próbował mnie gonić. I może miał rację. Byłam na niego zła. Z wściekłości zaczęły mi po policzkach płynąć łzy. Nie próbowałam ich nawet ocierać. Kierowałam swe kroki do łazienki. Musiałam to wszystko przemyśleć. Czułam się zdradzona przez Harrego. Myślałam, że jest przyjacielem Nikol, a zrobił jej takie świństwo. W głowie mi się to nie mieściło. Bałam się o los przyjaciółki. A najgorsze było, że nie miałam jak jej pomóc. Znów zaczynało się coś walić.

***

Hmm.. Sama nie wiem...;)
Co myślicie o Andreasie? A zachowanie Harrego? Co wyniknie z wizyty Nikol?  Jak to wpłynie na Liama? A może będą się unikać? Nikol pomoże Neli i Niallowi? Dowie się o istocie problemu? A może jednak zdezerteruje i nie przyjedzie? 
Mwhaha.. uwielbiam to.!

Prosicie mnie o Zayna, więc wytłumaczę się. Zayn będzie za kilka odcinków, aczkolwiek uznałam że jego wątek jest skończony i pozostawię go w szczęściu. Teraz jednak myślę, że może coś jeszcze wykombinuję, zobaczę. Tak czy inaczej Zayna trochę dam.! To po pierwsze. 

Po drugie dzisiaj odkryłam taką opcję, by każdy mógł komentować, chodzi mi o anonimy, więc Zapraszam do komentowania wszystkich. JUŻ MOŻNA! Wiem ja to taki nie ogar trochę jestem!

Dziękuję za komentarze. Opinie niektórych z was tylko utwierdzają mnie w przekonaniu, ze wy to czytacie! dziękuję, dziękuję i jeszcze raz dziękuję! Nawet nie wiecie ile to dla mnie znaczy.!

Zapraszam do komentowania. Wszyscy już mogą!

Pozdrawiam.!
H.


15 komentarzy:

  1. W końcu jest Nikol, uwielbiam jej postać i mam nadzieję, że pomoże Niallowi. I cieszę się, że będzie więcej Zayna.

    OdpowiedzUsuń
  2. Taaak!Tak długo czekałam aż pojawi się opcja "ANONIM" ;D Uwielbiam Twoje opowiadanie,co parę godzin wchodzę aby sprawdzić czy jest nowy rozdział ;)Razem z koleżankami w szkole ciągle o nim gadamy;)) nawet zdarza się na lekcji;P Uwielbiam obie części i bardzo się cieszę,że pojawiła się Nikol,choć bez niej nie jest wcale gorzej,o nie jest fantastyczne za każdym razem! ;D Cieszę się,że będzie więcej Zayna.Nie mogę się doczekać nn ;*
    Uff...Ale się rozpisałam...xd
    Pozdrawiam!
    Natalia Xxx.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję;* I przepraszam, że tak długo nie było takiej funkcji, ale jak już mówiłam, nie ogarniam do końca.. ;)
      Dobrze, że się rozpisałaś, uwielbiam takie długie wypowiedzi..;)

      Usuń
  3. Andreas wydaje się super chłopakiem, jednak to podobieństwo do Liama wydaje się kryć za sobą sentyment Nikol do Payna... piszesz świetnie, choć historia robi się coraz cięższa. Mam tylko 1 prośbę, czysto "chrześcijańską" jak to się mówi: nie zabijaj. Nie wytrzymam kolejnego tragicznie zakończonego arcydzieła

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Czekałam na to! Trochę krytyki.. dzięki ci za to! Przyznaję ci rację robi się ciężko, ale próbuję nad tym zapanować.. Nie zabijaj? Hmm.. pomyśle, aczkolwiek może trochę szczęśliwej to zakończę.. Zobaczymy jak się rozwinie.;)

      Usuń
  4. no w końcu, nie raz chciałam skomentować, a nie mogłam xd. Rozdział jak zwykle świetny ;) Czekam na nowy rozdział, a to podobieństwo Andreasa do Liama mnie powaliło. To tak samo jakby szukała drugiego takiego Payna xd.

    OdpowiedzUsuń
  5. Rany jak ja długo czekałam żeby skomentować twojhe opowiadanie ! ;)
    Moim zdaniem jest za mało wątków miłosnych Hazzy. Może mógłby on się zakochać w Neli? Za każdym razem jak Haryy i Nela rozmawiają mam nadzieję że coś z tego będzie, a potem ogromny zawód. :( Mimo wszystko i tak kocham twoje opowiadania i czytam je opsesyjnie (codziennie sprawdzam czy nie ma nowego odc.) Ps. Bardziej podobała mi się piersza część opowiadania z Nikol i Liamem ^^ ;)
    xLexi

    OdpowiedzUsuń
  6. Faajnie , że już mozna komentować . ;p Bo nigdy nie mogłam . :)
    Nela by pasowała do Harrego . :*
    Czekam na następny . :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Ahh.. kolejny odcinek, kolejne zaskoczenie i kolejne pytania (ktore z reszta sa troche straszne), ale przez nie jeszcze bardziej sie nie moge doczekac kolejnego odc. Ciesze sie ze pojawila sie Nikol. Czy tylko mi sie zdaje ze Nikol nie przez przypadek wybrala sobie chlopaka podobnego do Liama ? Moze dalej cos do niego czuje ? Mam nadzieje ze dowiem sie jak najszybciej. No i przyjazd Nikol do chlopakow to swietny pomysl nawet jesli bedzie to mialo negatywny wplyw na zwiazek jej z Andreasem. A Nela niech wkoncu poczuje co to milosc ;) Np. do lou ;D trzymam za nich kciuki ^^
    No ale sie rozpisalam, mam nadzieje ze jakos przebolejesz i to przeczytasz.
    Ahh.. te emocje i zawroty akcji .. Kocham to <3

    OdpowiedzUsuń
  8. cieszę się, że tak szybko dodajesz.
    mam nadzieję, że w kolejnych odcinkach
    będzie więcej Nikoli i Liama, i Zayna.
    liczę na to, że Nikol i Andreas to nic
    poważnego, chociaż rok to dużo.
    ale chodzi mi o to by Liam był szczęśliwy
    z nią, a nie z Danielle.

    OdpowiedzUsuń
  9. Uwielbiam to *.*
    Odcinek oczywiście cudny :3

    OdpowiedzUsuń
  10. świtne :D no teraz to troche namieszałaś xd czkam na ciąg dalszy! xx

    OdpowiedzUsuń
  11. Smutam trochę nad Liamem. Powinien już dawno zerwać z Danielle. Wiem, że pisze tak może trochę nie na temat odcinka ale Liam też zasługuje na szczęście :) Uważam że Nikol powinna przyjechać do chłopców i nie wiem może pocieszyć Payna...

    OdpowiedzUsuń
  12. Rozdział jest zajebisty ! :D Czekam na nowy :D Przy okazji wpadaj do nas http://onedirectionlovelymoments.blogspot.com/ :) xx

    OdpowiedzUsuń