Odc.3

Oj jak na mnie to dawno mnie tu nie było.., więc Witam.;)

Chcecie kolejny? Proszę bardzo..;)

3.

Tym razem się nie wahałam. Śmiało zadzwoniłam do drzwi. Otworzył mi wysoki szaty z grzywka. Chudy, ubrany w bluzkę w paski. Uśmiechnął się szeroko i uścisnął mnie. Ze zdziwienia aż mnie zamurowało. Nie spodziewałam się aż tak wylewnego powitania.

- Cześć Louis. – powiedziałam.

- Kornela! Jak ja dawno cię nie widziałem.. – powiedział odklejając się ode mnie  z uśmiechem. Odpowiedziałam na uśmiech ciągle zdziwiona. Pomijając to, że widział mnie tylko raz w życiu nigdy nie spodziewałabym się takiego powitania. Jego spontaniczność mnie zadziwiała.

- Nie stój tak. Wchodź!- popędził mnie Lou. Weszłam. W domu pachniało alkoholem i świeżymi kwiatami zmieszanymi z zapachem męskich perfum.

Harry miał rację. Impreza nie była duża, ale taka „ skromna” na pierwszy rzut oka też się nie wydawała . W salonie mogło być około dziesięciu osób. Jeszcze kilka pałętało się po domu. Podszedł do mnie Harry.

- Cieszę się że przyszłaś. – powiedział ściskając mnie. Już drugi raz tego dnia się zdziwiłam, ale przyjęłam to z ulgą. Cieszyłam się, że już traktują mnie jak jedną z nich. Jednak ja nie potrafiłam się tak otworzyć.

- Jak mogłabym nie skorzystać z takiego zaproszenia? Wiedziałam, że ty tu będziesz.. – powiedziałam. Czy ja właśnie z nim flirtowałam.? Zaklęłam w duchu. Harry się uśmiechnął.

- Chodź napijemy się. – rzucił i przeprowadził mnie przez tłum ludzi, których w gruncie rzeczy nie znałam. Chłopców z 1D nie widziałam.

Jakże mogłam ich widzieć? Wszyscy co do jednego byli w kuchni. Zayn przygotowywał napoje, Niall zaglądał do lodówki i narzekał, że nic nie ma. Louis wszedł przed nami, oparł się o blat i obserwował sytuację. Liam stał z Danielle kradnąc sobie pocałunki.

- Przestańcie już.!- rzucił Harry do pary wchodząc do kuchni. Oderwali się od siebie niechętnie i rzucili loczkowi nieprzyjemne spojrzenie.

- Pamiętacie Kornelie, przyjaciółkę Nikol?- zapytał Harry chłopców wskazując na mnie. Pomachałam im ręką. Oczy Liama zrobiły się jak dwa spodki. Nie ukrywam, że miałam stracha.

- Jasne! – rzucił Zayn. – Jak moglibyśmy zapomnieć drugiej najcudowniejszej dziewczyny jaka poznaliśmy..

Zaśmiałam się.

- Mam rozumieć, że Nikol jest pierwsza? – zapytałam z uśmiechem.

- Nie. Selena Gomez. – powiedział zamykając lodówkę, śmiejąc się Niall. Odpowiedziałam mu uśmiechem.

- No dajcie dziewczynie coś do picia.! – wykrzyczał Harry. – A jak nie to spadać z mojej kuchni.

Wszyscy się śmiali, a ja nie wiedziałam o co chodzi. Tylko Liam był jakiś markotny, humor chciała mu poprawić Danielle, ale jakoś się nie dawał. Dziewczyna zrezygnowana wyszła z kuchni. Liam podrapał się po szyi i odezwał się niepewnie.

- A co tam u Nikol?

- Ma się dobrze..- odpowiedziałam. Nie było nowością, że nie przepadałam za chłopkiem. Nie dlatego, ze go nie lubiłam. O nie. Kiedyś zranił i wykorzystał moją przyjaciółkę. Nie mogłam mu tego darować. Wiedziałam, że Nikol nie traktuje tego w ten sposób, ale ja myślałam, że nie miała racji.

- Cieszę się.. Mogłabyś jej przekazać..- zaczął Liam, ale mu brutalnie przerwałam.

- Nie mogę Liam. Nie mogę. – powiedziałam i pociągnęłam łyk z butelki podsuniętej mi przez Hazze.  Nikol nie chciała mieć nic wspólnego z Liamem. Była szczęśliwa, a ja wcale jej się nie dziwiłam.

- Nie smutajcie już..- odezwał się Niall. – Choć Nela pokaże ci jak bawią się gwiazdy.

Odetchnęłam z ulga. Wyszłam z kuchni z pełną świadomością, że nie muszę już oglądać Liama. Uśmiechnęłam się sama do siebie. Zapowiadało się gwiazdorsko.

Piłam już którąś z kolei butelkę piwa. Zaczynało mi się kręcić w głowie. Nigdy tak dużo nie piłam. Wiedziałam, że mam słabą głowę i powinnam uważać z alkoholem. Jednak poddałam się urokowi Harrego i co chwilę wymieniał mi pustą butelkę na pełną. On całkiem dobrze się trzymał, a wypił więcej niż ja.

Dobrze mi się teraz bawiło, byłam świadoma, ale zarazem odważniejsza. Słyszałam jak wypowiadam całkowicie nie pasujące do mnie komentarze, ale w sumie nie umiałam nic z tym zrobić. Louis zaprosił mnie na jednego. Na jednym się jednak nie skończyło. Po czwartej kolejce, już ledwo siedziałam. Nie wiedziałam co się wokół mnie dzieję.

Wstałam i zatoczyłam się. Upili mnie. Podparłam się o blat.

- Pomogę ci. – powiedział Louis w stanie nie lepszym niż mój. Od razu wylądowaliśmy na podłodze. Śmiałam się. Co myśmy ze sobą zrobili.?

- O matko, Lou! Coś ty jej zrobił?- usłyszałam jak drze się Harry. – Chodź Nela położysz się gdzieś..

Wziął mnie pod ramie i nawet nie wiem kiedy wylądowałam w jakimś łóżku. Zamykały mi się oczy i mdliło mnie.  Harry zostawił mnie samą. Przynajmniej tak mi się zdawało.

Ktoś położył się obok mnie.

- Harry?- zapytałam patrząc na chłopaka obok.

- Na dole. – odpowiedział Louis.

- Co ty tu robisz?- zapytałam. Próbując pokonać ciemność, żeby dobrze przypatrzeć się chłopakowi.

- To mój pokój. – odpowiedział leniwie.

No ładnie. Harry przyprowadził mnie do nie swojego pokoju. Co za menda.

- Przepraszam. – powiedziałam i lekko mi się odbiło.

- Ja tam się cieszę. Nie cieszysz się.?

- Mogę się cieszyć – powiedziałam zalotnie. – Jak chcesz..

Poczułam jego rękę na mojej nodze. Zaczął ją przesuwać w tą i powrotem. Powoli i niesłychanie podniecająco. Pobudził moje zmysły.

- Bardzo chcę.. – powiedział i poczułam muśnięci jego ust. Nieme zaproszenie. Przyjęłam je napierając nie niego ustami. Zaczęliśmy zmysłowy i namiętny taniec języków. Nie wyobrażalnie przyjemny. Louis był całkiem niezły w te klocki. Zaczęliśmy szybko pozbywać się swoich ubrań. Ręce Louisa błądziły po moim ciele, a z moich ust wydobywały się ciche jęki. Wszystko było całkiem niekontrolowane, spontaniczne. Wiedziałam, że ja takich rzeczy nie robie, ale w tym momencie nie myślałam. Byłam całkowicie zamroczona przez alkohol.

Opadliśmy na poduszki w tym samym czasie. Oboje zaspokojeni. To nie był mój pierwszy raz, ale i tak udany. Louis był niesamowity. Nie wiedziałam czy mam za to obwiniać alkohol czy chwalić mojego kochanka. Pogrążyliśmy się w pijackim śnie nieświadomi co przyniesie jutro.

-Aaaa! – wydarłam się jak głupia. Jeszcze raz zaglądnęłam pod kołdrę. I krzyknęłam znowu. Popatrzyłam na twarz chłopaka obok, którego obudziłam swoim wrzaskiem.

- Ciszej proszę.- wyszeptał pijackim głosem. – Co się stało?

- Jeszcze się pytasz.. – powiedziałam i uderzyłam go poduszka w twarz, drugą ręką podtrzymując zsuwającą się kołdrę.

- Przestań, przecież to nic strasznego. Naturalna rzecz. Uprawialiśmy seks. Całkiem niezły.

Miałam ochotę go zabić.

- Wykorzystałeś mnie! – krzyknęłam.

- Nie opierałaś się za bardzo. – zarzucił mi.

- Dziwisz się? Jeszcze teraz mam promile we krwi. Nie trudno namówić pijaną dziewczynę do współżycia co? – zadrwiłam.

- Nie trudno, aczkolwiek nie jesteś bez winy. Do tanga trzeba dwojga.

Krzyknęłam. Byłam zła na siebie i sfrustrowana. Dyskretnie otarłam łzę.

- Gdzie moje rzeczy?- zapytałam po chwili. Louis pokręcił głową na znak, że nie wie. Westchnęłam i opadłam na lóżko.

- Żałujesz.- stwierdził Lou.

- Tę rozmowę dokończymy innym razem. Ubrani. – powiedziałam. Chwyciłam swoją sukienkę, która okazało się leżała koło łóżka. Szybko ją na siebie wsunęłam i wyszłam.

Czułam się jak dziwka. Do tego tania, bo przespałam się z Louisem za darmo. Ja nie robiłam takich rzeczy. I owszem żałowałam, chociaż nie mogłam powiedzieć, że mi się nie podobało. Już wiedziałam, że Louis miał wiele talentów. 

***

Zaczynam komplikować..;) Czy zapowiadają się kłopoty? A może wszytko zostanie po staremu? Może cofną się wszystkie rozpoczęte stosunki? Będzie rozmowa? Czy może Nela ucieknie od konsekwencji? Spróbuje "wymazać" to zdarzenie? 

Wszytko się okaże "na odcinakach"..;) Jak zwykle mam nadzieję, ze was zaskoczę..;) Nadzieja matką głupich, oczywiście..;)

Dziękuję za komentarze..;) Spróbuję się odwdzięczyć chodź z czasem krucho.. Jednak zrobię co w mojej mocy.;)

Pozdrawiam.!

H.