Odc. 14

14.

Położył ją delikatnie na atłasowej pościeli. Nakrył cieniutką ciemną kołderką i delikatnie pocałował w czoło, szepcąc kilka słów. Pogłaskał ją po głowie, a potem chwile patrzył jak równo oddycha prze sen. Opuścił ramiona, wypuszczając powietrze i obrócił się. Chciał wyjść.

- Nikol? Co tu robisz?- zapytał speszony Harry, wychodząc z pokoju i zamykając drzwi.

- Stoję. Widziałam, jak niesiesz Nele. Nie chciałam, żeby.. – nie dokończyłam. Harry pokiwał głową.

-Nela to tylko moja przyjaciółka, nic do mnie nie czuje, czemu mielibyśmy.. Poza tym ja mam dziewczynę. – uśmiechnęłam się.

- Uczuć się nie wybiera. Wiem coś o tym.- powiedziałam z uśmiechem poklepałam go po ramieniu i odeszłam.

- Ale ja nie.. – próbował za mną krzyknąć. Obróciłam się na piecie i odkrzyknęłam.

- Ja też nie. – uśmiechnęłam się jeszcze raz i zeszłam na dół zostawiając przyjaciela z własnymi myślami.

Rano moja głowę rozsadzało. Próbowałam wstać, ale coś przygniatało mi nogi. Rzuciłam tylko okiem na zbędny ciężar i zrzuciłam Louisa z moich kończyn. Wylądował z hukiem na podłodze budząc przy tym śpiącą obok mnie Nikol.

- Co się dzieje?- zapytała.

- Lou spadł. – odpowiedziałam łapiąc się za głowę, a drugą ręką szukając przy łóżku jakiejkolwiek szklanki z jakimkolwiek napojem. Zalazłam jednak tylko pustą.

-Spadł?! Chyba sobie kpisz? – oburzyła się Louis.

- No dobra, może mu trochę pomogłam. – Nikol cicho zachichotała.

- Nie wiesz może jak ja się tu znalazłam?- zapytałam ją.

- Harry cię przyniósł. – odpowiedziała bez najmniejszego wahania. Louis na nas patrzył wiercąc wzrokiem dziurę w głowie Nikol.

- A Harry..  Naprawdę? Mało pamiętam z wczoraj.

- Żałuj.- rzuciła Nikol. Szukając czegoś pod łóżkiem.

- Co zrobiłam?! Nie mów..- krzyknęłam. Louis złapał się za głowę i syknął.

- Nie mówię. Nic nie zrobiłaś. Była po prostu całkiem fajna impreza, a Harry.. – w tym momencie przerwała bo do pokoju wpadł przysłowiowy „wilk”

- Wody komuś?- zapytał loczek.

- Miii…- zajęczałam.

- Najpierw mi, bo jak nie to nie będzie w nocy seksu, misiu.!- zagroził Louis poruszając brwiami.

Harry się zaśmiał. Rzucił i mi i Lou butelkę wody. Trzecią Nikol dostała w ramie.

- Harry gdzie masz Kate? Idź daj jej wody! – powiedziała Nikol. Harry dziwnie na nią spojrzał.

- Jeszcze śpi, ale masz rację zaraz się obudzi.

- To na co czekasz. Zmiataj! – krzyknęła Nikol i Harry wyszedł. Popatrzyłam na nią, ale ona tylko uśmiechnęła się tajemniczo i wzruszyła ramionami.

- Dzisiaj moja droga idziemy na kawę.. Babskie popołudnie. Bez protestów. – powiedziała do mnie Nikol. Uśmiechnęłam się. Jak za dawnych czasów będę mogła chociaż na chwilę mieć moją przyjaciółkę.

Zabrałam Nikol do „Kawiarenki”. Już się zaczynałam przyzwyczajać, że większość przyjacielskich Rozmów właśnie tutaj się odbywa.

Jak zawsze na wejściu uderzył mnie aromat parzonej kawy i świeżych croissantów. Usiadłyśmy w kącie i zamówiłyśmy espresso.

- Opowiadaj! – rzuciła gestykulując Nikol

-Co?- zapytałam jak głupia, lekko się dziwiąc.

- No jak to co..? Co tu się właściwie dzieje? Rozmawiałam trochę z Zaynem i dowiedziałam się wielu ciekawych spraw, aczkolwiek on sam miał niepewne wiadomości. Tak, więc co z tobą i z Louisem?  Niallem?

Nie wierzyłam własnym uszom i wybuchłam śmiechem.

- Widzę jakieś plotki na mój temat krążą. Co za Zayn… Nic ze mną. Louis jest moim bardzo dobrym przyjacielem, Niall.. Na razie mamy pewien konflikt..- spuściłam wzrok

- Czego on właściwie dotyczy? Zayn coś wspominał, ale chciałabym poznać twoją wersję.

Westchnęłam.

-Po prostu Niall chciał ze mną być, a ja go odrzuciłam z tego względu, że go nie kocham i nie chcę być z nim blisko. Postanowiliśmy zostać przyjaciółmi, a wtedy on się dowiedział od Daniele, zresztą jak wszyscy, że spałam z Louisem. Bez miłości. Mimo to jestem pełna zrozumienia. Wyobrażam sobie jak musiał się poczuć.

 Nikol patrzyła na mnie niewyraźnie jakby się nad czymś zastanawiała.

- A co tu do cholery wspólnego ma z tym Danielle? Czemu cię zdradziła?

- Matko, nie mam pojęcia. – skłamałam przyjaciółce w twarz. Poczułam się nie swojo, ale nie mogłam wyjawić sekretu Nialla. Mimo, że on nie chciał być moim przyjacielem to według mnie nadal nim pozostawał. Dobrze przecież wiedziałam, że Danielle chciała mnie pogrążyć, bo wiedziałam coś czego nie powinnam. Mimo, to jej zagrania wydawały mi się całkowicie pozbawione sensu. Przecież i tak chciała wszystko powiedzieć Liamowi. Za tą kobietą nie dojdziesz.

- Powiem ci coś szczerze. Jak ja tu byłam kilka lat temu to wszytko było inaczej. Teraz gdy się tylko wchodzi do domu 1D czuje się niezdrowo napiętą atmosferę. Jakieś konflikty, niedopowiedziane zdania, chowanie się, obmawianie po kątach. Całkiem inaczej. A coraz bardziej mi się wydaje, że przyczyną wszystkich tych nieporozumień i niedomówień jest..

- Danielle..- usłyszałyśmy od podchodzącego do naszego stolika chłopaka.

- Zayn? Co ty tu robisz?- zdziwiłam się. Nikol była nie mniej zaskoczona. Chłopak zajął miejsce naprzeciw mojej przyjaciółki po mojej prawicy i uśmiechnął się Szeroko swoim powalającym uśmiechem.

- Denerwuję się. Wiedziałem, że tu będziecie więc postanowiłem wyciągnąć potężne działa.

Obie jak na komendę uniosłyśmy pytająco brwi.

- Masz rację Nikol. W domu jest strasznie przytłaczająco. Dawno nam się to już nie zdarzyło. I myślę, że przyczyną tego kłopotu jest Danielle. Ja sam ostatnio byłem mało zainteresowany sprawami domu, ale odkąd ty przyjechałaś to wszystko się spotęgowało i już mam po prostu tego dość. Nie myśl, ze to przez ciebie. Bardzo cieszę się, ze nas odwiedziłaś, ale Danielle znów robi jakąś aferę. Trzeba z tym skończyć.

Uśmiechnęłam się. Faktycznie ostatnio Zayn rzadko się pojawiał. Był całkowicie zajęty Sarą i nikt nie chciał mu zabierać jego radości, ewidentnie był z nas wszystkich najszczęśliwszy.

- Jaki masz pomysł? – zapytała Nikol z tym swoim „ uśmieszkiem”.

- Tobie się nie spodoba. – rzucił nerwowo Zayn. – Musisz porozmawiać z Liamem…

- Nie! – wykrzyknęła Nikol. Obróciło się kilka osób. – Nie ma takiej możliwości. – wyszeptała.

- Owszem, Nikol. To jest prośba którą musisz spełnić. Pogadaj z nim. Tylko ty możesz mieć jakikolwiek wpływ na niego. On nie musi się rozstawać z Danielle, ale niech chociaż coś dostrzeże, porozmawia z nią..

- Nie, Zayn. Ja nie mogę tego zrobić. Poza tym jak ja mogę mieć na niego wpływ? Między nami już nic nie ma..

- Jasne, powiedziała mistrzyni ukrywania własnych uczuć. Nikol ja cię bardzo dobrze znam i widzę jak na niego patrzysz. Zrób coś. Pomóż nam.- interweniowałam.  Nikol strzeliła mnie złośliwym spojrzeniem. W jej oczach gdzieś głęboko krył się strach.

- Mistrzynią nazwała mnie dziewczyna, która zakochała się w przyjacielu i wszystkim wmawia, że nie wierzy w miłość.! – wykrzyknęła jednak szeptem Nikol. Rozszerzyłam oczy.

- O czym ty mówisz?!

- Ty dobrze wiesz o czym mówię. Już dawno to zauważyłam. Najlepszy przyjaciel.. Pf.. Kto by pomyślał. Ale ty z tym nic nie zrobisz, żeby go nie stracić. Będziesz to ukrywać.. Ty mój mistrzu nad mistrzami, więc nie pouczaj mnie i nie zarzucaj czegoś o czym nie masz najmniejszego pojęcia. Nie mam zamiaru rozmawiać z Liamem!

- Stop! Rozpędzacie się dziewczęta.- upomniał nas Zayn cały czas przypatrujący się naszej wymianie zdań. – Nikol porozmawiasz z Liamem, żeby upomniał Danielle. I nie obchodzi mnie czy tego chcesz czy nie. Jesteś nam to w pewien sposób winna. To przez ciebie w jakimś sensie ona tu jest.

Nikol była wściekła. Prychnęła, złapała swoje rzeczy i wybiegła z lokalu. Zayn popatrzył na mnie zadając nieme pytanie.

- Porozmawia z nim. – zapewniłam go. Teraz jednak miałam inne zmartwienie. Nikol niechcący pokazała mi coś czego nie powinna. Jej słowa się we mnie zagnieździły i chyba przyszedł czas na refleksję.

***

Odcinek jest dzisiaj, bo miał być jutro, ale po prostu jutro nie dam rady. Tak więc dodaje dzisiaj..;)

Dzisiaj nie ma żadnych pytań.. A właściwie są.. Tylko musicie sobie je same odpowiednio zadać. Wierzę w was..;)

Zastanawiam się ostatnio, czy to opowiadanie aż tak spadło na psy? Ostatnio jest coraz mniej komentarz z waszej strony. Czy aż tak przynudzam? Straciło lekkość, akcję? Za dużo konfliktów za mało radości? Czy po prostu brak dobrej reklamy? 

Dziękuję jednak tym wytrwałym.. Tym którzy komentują i czytają mimo wszystko..;)  Szczególnie Anonimowej Natalii i ForbiddenRose oraz Dzeli121, wasze długie komentarze, opinie, domysły po prostu " leją miód na moje serce"..;) Dziękuję też całej reszcie wytrwałych i tych mniej wytrwałych za zaglądanie tu od czasu do czasu i pozostawianie po sobie śladu..;) Dziewczyny jesteście kochane! ;*